Dział Archeologii, w okresie swego istnienia, przygotował ponad 50 wystaw czasowych o tematyce archeologicznej. Największym przedsięwzięciem wystawienniczym było zorganizowanie w roku 1960 w Ratuszu w Białymstoku stałej ekspozycji archeologicznej "Pradzieje Białostocczyzny", która kilkakrotnie przebudowywana, przetrwała do 1996 r.
Pomysł wystawy wynikł z chęci podzielenia się nowymi spostrzeżeniami i ustaleniami prac badawczych w ujęciu interdyscyplinarnym (archeologia, geofizyka, historia, historia sztuki, analizy karpologiczne i paleodendrologiczne), które w kompleksowy sposób dostarczają wiedzy o historii ogrodu w Supraślu. Ekspozycja przedstawia fascynującą historię ogrodu od czasu jego powstania – XVIII wieku, gdy stanowił część założenia katolickiego klasztoru bazylianów do przekształcenia w okresie międzywojennym w park publiczny – Ogród Saski. Symetryczny i podporządkowany architekturze ogród włoski (w I Rzeczypospolitej tym terminem określano ogród ozdobny) stanowił harmonijną oprawę klasztoru w wieku XVIII. W północnej części urządzono „dziedziniec” wypełniony czterema kwaterami, a na południe od zabudowań klasztornych założono na planie prostokąta dwadzieścia cztery kwatery rozdzielone alejkami wzdłuż których rosły drzewa lub krzewy i boskiety. Teren parteru został przecięty na dwie części przez rzeczkę Grabówkę i powstałe z jej poszerzenia dwa stawy rybne o regularnym czworobocznym zarysie. Ogólnodostępna formuła ekspozycji popularyzuje szerokiemu gronu odbiorców sztukę ogrodową regionu i wspólną inicjatywę badawczą podjętą z lokalnymi władzami w celu wydobycia indywidualnej, unikalnej jakości genius loci ogrodu, który kiedyś przemawiał w całej pełni.
19/05-30/09/2022
Muzeum Archeologiczne w Krakowie
Od maja do września 2022 roku w siedzibie Muzeum Archeologiczne w Krakowie prezentowana będzie wystawa opowiadająca o zapomnianym „świecie” podlaskiej epoki brązu, czasów gdy w krajobrazie rozległych dolin Biebrzy i Narwi można było ujrzeć tajemnicze kręgi wałów, fos i palisad. Jest to jedno z najnowszych i najciekawszych projektów badawczych naszego Muzeum. Autorzy wystawy zaprezentowali na niej dotychczasowe wyniki badań tych arcyciekawych stanowisk, jaki i ciekawe kolekcje zabytków z epoki późnego brązu, odkrytych na Podlasiu.
Poniżej prezentujemy krótką fotorelację z jej montażu i otwarcia.
17 i 18 czerwca 2022 r., Ratusz w Białymstoku, Rynek Kościuszki 10
W ramach tegorocznych obchodów EDA Dział Archeologii Muzeum Podlaskiego przygotował miniwystawę na temat najstarszych elementów gier planszowych odkrytych na terenie województwa podlaskiego. Zbiór prawie 100 zabytków pochodzi z kurhanów datowanych na okres wpływów rzymskich i jest silnie związany z elitą kultury wielbarskiej, utożsamianej z ludem Gotów. Mini-wystawie będą towarzyszyć działania edukacyjne wykorzystujące rekonstrukcje gier oparte na źródłach historycznych oraz znaleziskach archeologicznych.
Zapraszamy wszystkich zainteresowanych do wspólnej rywalizacji !
O wydarzeniu opowie autor koncepcji wydarzenia:
mgr Hubert Lepionka (ur. 1993), archeolog - zatrudniony od 2017 roku na stanowisku asystenta w Dziale Archeologii Muzeum Podlaskiego w Białymstoku. Badacz, muzealnik, popularyzator, w swych zainteresowaniach skupiający się na okresie nowożytnym. Wielki fan gier planszowych (tych dawnych i współczesnych) fascynat wykorzystania najnowszych rozwiązań technologicznych w funkcjonowaniu Muzeum oraz w badaniach archeologicznych.
Ornament to szczególna, szeroka dziedzina sztuki, bardzo interesująca ze względu na jej historyczne znaczenie i bliskie powiązania z innymi sztukami pięknymi. Nie jest to przypadkowy i dowolny rodzaj dekoracji, ale jest podporządkowany po pierwsze duchowości, tradycji i sztuce każdego narodu, a po drugie funkcji przedmiotu. Jednymi z przedmiotów codziennego użytku, na których umieszczano różnorodne motywy zdobnicze były kafle piecowe. Szczególnie interesujący jest zbiór kafli pochodzących z prawosławnego monasteru pw. Zwiastowania Przenajświętszej Bogarodzicy w Supraślu. Kolekcja kafli, znajdująca się w zbiorach Działu Archeologii Muzeum Podlaskiego w Białymstoku i Collegium Suprasliense, stanowi oryginalną pozostałość wyposażenia supraskiego monasteru, obejmującą chronologicznie niemal cały okres jego funkcjonowania. Wystawa Kafle supraskie przeniesie Was w minione stulecia, w świat sacrum i profanum, zapisany na glinianych płytkach kafli językiem sztuki. Ikonografia kafli rekonstruuje obraz wypełnionego wiarą chrześcijańską życia mnichów, odzwierciedla przynależność państwową monasteru, przybliża tożsamość dostojników kościelnych i ziemskich, związanych z klasztorem, oraz wydarzenia historyczne i ich skutki, w szczególności unii brzeskiej z 1596 r., której postanowienia zmieniły kierunek oddziaływań religijnych, kulturowych i cywilizacyjnych z prawosławnego, ruskiego Wschodu na rzymskokatolicki, łaciński Zachód.
Ekspozycja została doceniona i uhonorowana nagrodą główną Płomień Roku 2022 w kategorii Wydarzenie przyznawaną przez Świat Kominków.
Wystawę można oglądać w Bibliotece Publicznej w Supraślu i w plenerze w parku miejskim w Supraślu do 30.04.2023 r.
1 lipca 2021 – 30 grudnia 2022 r., Centrum Edukacji i Zarządzania Biebrzańskiego Parku Narodowego w Osowcu
Wystawa przygotowana przez Dział Archeologii Muzeum Podlaskiego w Białymstoku oraz Urząd Miejski w Suchowoli.
Kuratorzy: Kornelia i Aleksander Piaseccy
Na 10 planszach przedstawiono wyniki badań interdyscyplinarnych, w tym archeologicznych, które przeprowadzono na terenie wczesnośredniowiecznego kompleksu osadniczego w Grodzisku, gm. Suchowola. Wstępne rozpoznanie charakteru grodziska oraz przylegającej doń osady umożliwiło zaplanowanie kolejnych działań, które odbyły się w 2021 r.
Wcześniej wystawa była prezentowana, w nieco bardziej rozbudowanej formie, w Centrum Trzech Kultur w Suchowoli.
Pod tym nieco tajemniczym i wiele obiecującym tytułem kryje się wystawa, która poprowadzi nas na wędrówkę w przeszłość Brańska i okolic. Przeszłość odkrywaną zarówno dzięki przypadkowym znaleziskom jak i prowadzonym przez wiele lat naukowym pracom archeologicznym. Temat zwizualizują plansze prezentujące w interesujący sposób najciekawsze materiały oraz zdjęcia z prac terenowych - wykopalisk. Atrakcją będzie pokaz oryginalnych zabytków ze zbiorów Muzeum Podlaskiego w Białymstoku, wśród nich słynnego skarbu z Brańska, który obejrzeć będzie można w dniu wernisażu - 26 września 2021 r. (niedziela), godz. 15.00 w Zespole Szkół im. Armii Krajowej w Brańsku, ul. Armii Krajowej 7, Brańsk.
W programie wydarzenia są także:
- prelekcja Pana Ireneusza Kryńskiego p.t. „Opowieść o skarbach”
- rozstrzygnięcie konkursu „Na Zamczysku”
Wystawa przygotowana przez Dział Archeologii Muzeum Podlaskiego w Białymstoku
Komisarz wystawy, teksty: Ireneusz Kryński
Wystawa „ Jaćwieskie eldorado” jest prezentacją niezwykłych materiałów: broni, ozdób, narzędzi i innych przedmiotów codziennego użytku znalezionych w podsuwalskim Krukówku, na stanowisku sprzed prawie tysiąca lat. Jest ono największym i najbogatszym cmentarzyskiem wczesnośredniowiecznej Jaćwieży odkrytym do tej pory. Ma kluczowe znaczenie w badaniach nad Bałtami Zachodnimi we wczesnym średniowieczu i rangę ewidentnie międzynarodową. Pochowano na nim m.in. konnych wojowników oraz zamożne kobiety. Gdyby nie nielegalna działalność poszukiwaczy militariów (zrabowano ok. tysiąca przedmiotów), która zniszczyła cmentarzysko w ponad połowie, byłoby ono również jednym z najlepiej zachowanych do obecnej chwili. Teren ten bowiem od czasów upadku Jaćwieży zawsze porastał las, który ochronił bezcenne relikty.
Wystawa przygotowana przez Muzeum Okręgowe w Suwałkach we współpracy z Państwowym Muzeum Archeologicznym w Warszawie
Komisarz wystawy: Jerzy Siemaszko, teksty: Marcin Engel, Jerzy Siemaszko
Wernisaż wystawy: 29.10.2021
Wystawa będzie eksponowana do 31.01.2022
Wernisaż wystawy odbył się 18 czerwca 2021 r. o godz. 17.00
w białostockim Ratuszu, Rynek Kościuszki 10
Grodziska, pozostałości dawnych fortec górujących w krajobrazie pogranicza, od dawna rozpalały wyobraźnię badaczy i fascynatów przeszłości. O Wiźnie czy Tykocinie wspominał już Zygmunt Gloger, a wiele następnych pokoleń archeologów z każdym nowym sezonem badań ujawnia kolejne ich tajemnice. Dziś już na stałe wpisały się one w krajobraz kulturowy Podlasia, naszą powszechną świadomość i wyobrażenie okresu średniowiecza na pograniczu mazowiecko-rusko-jaćwieskim. Wiele się jednak zmienia, a postęp technologiczny nieustannie zmusza nas do podejmowania nowych wyzwań i weryfikacji wykreowanego już obrazu przeszłości. Tak było i tym razem, gdy technologia pozwoliła nam ujrzeć to, co w zasadzie niewidoczne, ukryte w gęstych lasach i na bagnach…
Tam czekały na nas dawno zatarte ślady potężnych niegdyś fortyfikacji. Były one jednak ze wszech miar dziwne. Nie przypominały znanych dotychczas grodzisk czy szańców. Nie wspominali o nich średniowieczni kronikarze, brakuje ich też na starych mapach. Miejsca te były już opuszczone kilkanaście wieków wcześniej. Trwały zapomniane przez kolejne tysiąclecia.
Dopiero teraz zaczęliśmy odkrywać ich tajemnice. Z każdym wbiciem łopaty, wiemy coraz więcej. Padają następne pytania. Powoli odsłaniamy nową kartę prahistorii Podlasia, kartę zapisaną w ziemi niemal trzy tysiące lat temu, w epoce złocistego metalu – brązu.
Jakie znaczenie miałaby jednak nasza praca, gdyby jej celem nie było podjęcie próby przedstawienia szerszej publiczności wizji ówczesnych zdarzeń – stworzenie swoistej opowieści o Fortecach na Bagnach i ludziach sprzed tysięcy lat. Podjęliśmy się tego zadania przygotowując dla Państwa wystawę pt. „Fortece na Bagnach. Najstarsze założenia obronne północnego Podlasia”.
Kuratorzy wystawy: Adam Wawrusiewicz, Aleksander Piasecki
Ekspozycja prezentowana będzie do 19 września 2021 r.
Wernisaż wystawy odbył się 18 czerwca 2021 r. o godz. 12.00 w Nowej Bibliotece Publicznej w Supraślu przy ul. Cieliczańskiej 1.
Wystawa prezentuje zabytki pochodzące z badań archeologicznych, poszukiwań i przypadkowych znalezisk podczas prac terenowych prowadzonych na terenie monasteru pod wezwaniem Przenajświętszej Bogarodzicy w Supraślu i w jego okolicach. Kolekcja kafli znajdujących się w zbiorach Działu Archeologii Muzeum Podlaskiego w Białymstoku i Collegium Suprasliense jest wyjątkowa ze względu na bardzo dobry stan zachowania, wysokie walory artystyczne i niezwykle różnorodną ornamentykę, związaną z historią oraz kulturą duchową i materialną supraskiego ośrodka monastycznego, będącego unikatowym zjawiskiem na architektonicznej i kulturowej mapie Polski. Płytki kafli piecowych zdobią przedstawienia o różnorodnym przekazie ikonograficznym: biblijnym, religijnym, heraldycznym, architektonicznym, roślinnym czy geometrycznym. Pochodzenie i występowanie danego rodzaju ornamentu zostało omówione w kontekście i w zestawieniu z innymi źródłami jak rękopisy, polichromie, detale architektoniczne itp.
Autorzy wystawy zdecydowali się wyeksponować nawet niewielkie fragmenty, na których zostały umieszczone motywy, niekiedy umożliwiające pełną rekonstrukcję dekoracji kafla. Analiza umieszczonych na płytkach licowych motywów zdobniczych umożliwia odtworzenie oddziaływań, relacji i wpływów pomiędzy ośrodkami Europy Wschodniej i Zachodniej, kierunków i tempa rozprzestrzeniania się określonych typów dekoracji i trendów panujących w ornamentyce pieców w danym czasie i na danym terenie. Specyfika kulturowa miejsca miała ogromny wpływ na tematykę zdobnictwa kafli, będących nie tylko reliefową dekoracją o czysto estetycznych walorach, ale i odbiciem świata myśli i uczuć człowieka w jego dwóch głównych sferach: sacrum i profanum.
Ornamentyka kafli przedstawia obraz wypełnionego wiarą chrześcijańską życia mnichów, odzwierciedla przynależność państwową monasteru, przybliża tożsamość dostojników kościelnych i ziemskich, związanych z klasztorem, oraz wydarzenia historyczne i ich skutki, w szczególności unię brzeską z 1596 r.
Dzieje klasztoru supraskiego jak w soczewce odbijają skomplikowaną, zadziwiającą w swoich powiązaniach i jednocześnie pełną różnorodności tradycję Wielkiego Księstwa Litewskiego i Korony Królestwa Polskiego. Kafle z pieców tego klasztoru od początku jego istnienia były odbiciem stylu danej epoki, panującego ducha i przynależności wyznaniowej.
Autorzy wystawy: Irena Taranta, dr Radosław Dobrowolski
Koncepcja i opracowanie graficzne: Irena Taranta
Ekspozycja będzie prezentowana do 1 stycznia 2023 r.
Fotorelacja z otwarcia wystawy. Fot. Iwona Malesińska.
5 maja – 16 czerwca 2021 r., Centrum Trzech Kultur w Suchowoli
Wystawa przygotowana przez Dział Archeologii Muzeum Podlaskiego w Białymstoku oraz Urząd Miejski w Suchowoli.
Kuratorzy: Kornelia i Aleksander Piaseccy
Wystawa przedstawia wyniki prac badawczych przeprowadzonych na terenie wczesnośredniowiecznego kompleksu osadniczego położonego we wsi Grodzisk w gminie Suchowola. Celem badań była weryfikacja terenowa całego założenia – grodziska i osady, w tym rozpoznanie konstrukcji dawnego grodu, określenie zasięgu i charakteru osady oraz ustalenie chronologii obu stanowisk. Na planszach zamieszczono informacje dotyczące historii kompleksu, metod badawczych, którymi w obecnej dobie posługują się archeolodzy oraz przedstawiono najnowsze ustalenia odnoszące się do obiektu w Grodzisku. W gablotach zaprezentowano wybrane zabytki pozyskane w trakcie badań archeologicznych.
Wernisaż wystawy odbył się 27 lutego 2020 r. o godz. 18.00, Musée Saint-Raymond (Tuluza)
Wystawa eksponowana do 28 września 2020 r.
1600. rocznica osiedlenia w Akwitanii walecznego plemienia Wizygotów stała się znakomitą okazją do zaprezentowania społeczeństwu burzliwego schyłku starożytności pokazanego przez pryzmat zabytków pochodzących z badań archeologicznych i spektakularnych odkryć przypadkowych.
Na wystawie zobaczymy około 250 artefaktów, w tym 200 wypożyczonych z 35 różnych instytucji francuskich i krajów europejskich: Austrii, Mołdawii, Polski, Rumunii, Ukrainy.
Wczesny etap historii Gotów reprezentuje na ekspozycji w Tuluzie wyposażenie grobu nr 533 odkrytego na cmentarzysku w Cecelach, gm. Siemiatycze. Grób zawierał szczątki kobiety zmarłej w wieku około 35 lat, przy których znaleziono dwie zapinki ze srebra i brązu, brązową igłę, zdobioną oprawkę i grzebień z rogu, oraz fragmenty glinianego naczynia. Charakterystyczny styl tych przedmiotów, oraz rodzaj pochówku (szkieletowy) wskazuje, iż wykonane zostały pod koniec II- na początku III w. n.e. Zabytki z cmentarzyska Gotów w Cecelach pochodzą ze zbiorów Działu Archeologii Muzeum Podlaskiego w Białymstoku.
19 maja – 30 września 2018 r., Muzeum Podlaskie - Ratusz
Wystawa ze zbiorów Działu Archeologii Muzeum Podlaskiego w Białymstoku.
Kuratorzy: Katarzyna Rusin, Ireneusz Kryński
Wystawa prezentuje bogate i różnorodne kolekcje zabytków archeologicznych, tworzone z darów przekazywanych do Muzeum Podlaskiego przez osoby prywatne i instytucje.
Dary były zaczątkiem zbiorów Działu Archeologii. Dzięki donatorom trafiły do niego niezwykle cenne eksponaty, m. in. toporki kamienne, siekierki krzemienne, harpuny kościane, ozdoby, monety i naczynia gliniane. Na szczególną uwagę zasługują dwa znalezione przypadkowo skarby monet: ze Złotorii, gm. Choroszcz i z Chreptowiec, gm. Kuźnica. Oba znaleziska numizmatów bez wątpienia należą do najważniejszych odkryć archeologicznych, dokonanych w ostatnich latach na Podlasiu.
Ekspozycja jest podziękowaniem dla wszystkich darczyńców za ich wkład w zachowanie wspólnego dziedzictwa przeszłości.
Chcesz wiedzieć więcej?
Przeczytaj krótkie opowieści o najciekawszych eksponatach:
Tajemnica skarbu z Chreptowiec
Otwarcie wystawy: 12 kwietnia 2018 r. Urząd Miejski w Supraślu (ul. Piłsudskiego 58)
Od 3 maja do 30 września 2018 r. wystawę można oglądać w Parku Miejskim (dawny Ogród Saski) w Supraślu.
W swym toposie ogród to idealizowana forma natury i symboliczna postać raju, a w aspekcie historycznym jest zapisem wyjątkowości kultury w czasie i miejscu [A. Zachariasz, Zabytkowe ogrody – problemy rewaloryzacji, utrzymania i zarządzania w świetle zaleceń Karty Florenckiej, Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego PTG 10].
Na terenie województwa podlaskiego najbardziej znanym założeniem ogrodowym jest barokowy ogród przy pałacu Jana Klemensa Branickiego w Białymstoku, określany ze względu na wspaniały, iście królewski splendor mianem Wersalu Polski. W wieku XVIII, w odległości kilkunastu kilometrów od jaśniejącej przepychem i gustem białostockiej rezydencji Hetmana, znajdował się włoski ogród przy klasztorze oo. Bazylianów w Supraślu.
Wystawa przedstawia fascynującą historię supraskiego ogrodu od czasu jego powstania, gdy stanowił część założenia klasztornego oo. Bazylianów, do przekształcenia w pierwszy w województwie park publiczny. Ekspozycja składa się z 22 plansz, na których umieszczono archiwalne i współczesne fotografie, źródła kartograficzne, cytaty ze źródeł historycznych dotyczące monasteru Przenajświętszej Bogurodzicy i supraskiego ogrodu oraz bogaty materiał porównawczy z europejskich klasztorów i założeń ogrodowych.
Wystawa prezentuje również szeroką perspektywę badawczą Ogrodu Saskiego w Supraślu w ujęciu interdyscyplinarnym (archeologia, geofizyka, historia sztuki, analizy karpologiczne i paleodendrologiczne).
Każdy zabytkowy ogród ma swe indywidualne oblicze. Raz w nas uwodzą w nim wartości historyczne, innym razem pociąga autentyzm materii czy walor artystyczny formy [M. Szafrańska, O związkach teorii konserwacji ogrodów z pewnymi myślami naszych czasów, [w:] A. Sulimierska (red.), Hortus Vitae, Księga pamiątkowa dedykowana Andrzejowi Michałowskiemu, Warszawa 2001].
Wystawa przygotowana przez: Dział Archeologii Muzeum Podlaskiego w Białymstoku i Urząd Miejski w Supraślu.
Autorzy wystawy: prof. Mirosława Kupryjanowicz (Instytut Biologii Uniwersytetu w Białymstoku), dr Radosław Dobrowolski (Burmistrz Supraśla) i Irena Taranta (Dział Archeologii Muzeum Podlaskiego w Białymstoku).
Fotorelacja z otwarcia wystawy. Fot. Damian Stankiewicz.
Muzeum Archeologiczne w Krakowie, 19 maja - 16 listopada 2017 r.
Wystawa "Sacrum et profanum. Rytuał i codzienność u schyłku epoki kamienia", przygotowana przez Dział Archeologii Muzeum Podlaskiego w Białymstoku przy współpracy merytorycznej Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, była prezentowana w Muzeum Archeologicznym w Krakowie.
"Sacrum et profanum. Rytuał i codzienność u schyłku epoki kamienia" to wystawa prezentująca wyniki badań wykopaliskowych, realizowanych w ciągu ostatnich lat w okolicy Supraśla, na terenie Puszczy Knyszyńskiej. Ekspozycja przygotowana została przez Dział Archeologii Muzeum Podlaskiego w Białymstoku przy współpracy merytorycznej Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego.
Niewiele współczesnych odkryć można określić mianem przełomowych, zmieniających postrzeganie prahistorii zarówno regionu, jak i całego pogranicza Wschodniej i Zachodniej Europy. Bezsprzecznie do takich należą odsłonięte w Supraślu pozostałości unikalnych obiektów obrzędowych zachodnioeuropejskich społeczności Pucharów Dzwonowatych, utożsamianych z procesem wykształcania się wczesnych „elit” europejskich, co miało miejsce w III tys. p.n.e. Wśród odkrytych obiektów archeologicznych, pochodzących z tego czasu znalazły się takie, które miały charakter obrzędowy, mieszkalny i gospodarczy. A zatem przenikające się - świętość i codzienność - obydwie sfery życia człowieka prahistorycznego, stanowiące nierozerwalna całość, stały się kolejnym wyzwaniem dla archeologów. Jakie znaczenie miałaby ich praca, gdyby jej celem nie było podjęcie próby przedstawienia szerszej publiczności wizji ówczesnych zdarzeń - stworzenie swoistej opowieści o ludziach sprzed tysięcy lat.
Prezentowana na dziedzińcu białostockiego Ratusza od wrześniu do listopada 2017 r.
Archeolodzy z Muzeum Podlaskiego postanowili przybliżyć dzieje terenów nadbiebrzańskich - pokazać, co ich zajmuje, rozgrzewa i porywa w codziennej pracy. Prezentowane na fotografiach zabytki pochodzą z terenu Kotliny Biebrzańskiej. Obecnie przechowywane są one w Dziale Archeologii Muzeum Podlaskiego w Białymstoku. Większość z nich pozyskano w trakcie archeologicznych badań wykopaliskowych, ale nie brakuje też znaleziska miejscowych mieszkańców, które do Muzeum trafiły dzięki ofiarności znalazców.
Kotlina Biebrzańska od najdawniejszych czasów była atrakcyjnym terenem dla osadnictwa. Bliskość rzeki stwarzała dogodne warunki do życia, zapewniała obfitość łatwo dostępnego pożywienia. Ponadto wzmacniała system obronny, dawała możliwość sprawnej komunikacji, ułatwiała handel. Nad jej brzegami powstawały i intensywnie rozwijały się osady i miasteczka.
ARCHEOLOGIA POWIATU SOKÓLSKIEGO Wystawa przedstawia dzieje osadnictwa oraz historię badań archeologicznych na terenie powiatu sokólskiego. Zobaczymy na niej zabytki z różnych epok pochodzące z wykopalisk archeologicznych, badań powierzchniowych i podwodnych prowadzonych na Sokólszczyźnie w latach 1956 - 2016. Ekspozycję uzupełnia warstwa informacyjna i ilustracyjna w postaci plansz ze zdjęciami, tekstami oraz kalendarium badań archeologicznych. |
„Z życia Tykocinian w XVI i XVII wieku” - wystawa zorganizowana dla Muzeum w Tykocinie, scenariusz i aranżacja Urszula Stankiewicz |
„Badania archeologiczne Muzeum Podlaskiego w Białymstoku w latach 2006 – 2007” - zrealizowana przez Dział Archeologii w Muzeum Historycznym (17.07.2008 – 24.10.2008 r.) |
„Pobuże środkowe od pradziejów do średniowiecza” wystawa prezentowana w Muzeum Pałac w Korczewie woj. mazowieckie, a zorganizowana przez Dział Archeologii we współpracy z Muzeum Południowego Podlasia w Białej Podlaskiej. Część wystawy dotycząca Pobuża w obrębie woj. podlaskiego jest autorstwa Katarzyny Rusin. |
Dziedzictwo archeologiczne Podlasia i Grodzieńszczyzny. Wystawę zorganizowano z okazji jubileuszu 50-lecia Działu Archeologii Muzeum Podlaskiego w Białymstoku. Pokazano na niej najciekawsze kolekcje archeologiczne zgromadzone w Muzeum Podlaskim w Białymstoku i Grodzieńskim Państwowym Muzeum Historyczno-Archeologicznym. |
Archeologiczne dziedzictwo Podlasia. Ekspozycja prezentowana w Grodzieńskim Państwowym Muzeum Historyczno - Archeologicznym w Grodnie ukazuje znalezione na Podlasiu najstarsze świadectwa żyjącej tu ludności. |
Urny twarzowe - mieszkanie duszy. Pokazano, pochodzące ze zbiorów muzeów polskich, piękne popielnice imitujące ludzkie twarze, do których wkładano spalone kości zmarłych i ofiarowywane im dary. |
Tykocin - najstarsze ślady. Ekspozycja była efektem wieloletnich prac wykopaliskowych prowadzonych na terenie dzisiejszego miasta. |
Wino namiętnością Europy. Na wystawie pokazano europejskie tradycje winiarskie - od starożytności po wiek XIX. (ze zbiorów muzeów polskich) |
Archeologia "na gazie". Przedstawiono efekt badań archeologicznych na trasie gazociągu jamalskiego od granicy z Białorusią do Daniłowa Małego na zachodzie. |
Wojownicy przeszłości. Na wystawie ukazano broń człowieka z epoki kamienia, epoki brązu i epoki żelaza z IV w.n.e. (ze zbiorów własnych i muzeów polskich) |
Z dziejów tykocińskiej ulicy 11 listopada Pokazano dzieje ulicy od epoki kamienia po okres współczesny. |
Źródła archeologiczne do dziejów gminy Mielnik Zobrazowano historię gminy od czasów najdwaniejszych do XVII wieku. |
Pamiętajmy o ogrodach... Barokowe ogrody Branickich w Białymstoku i Choroszczy przeniesione do wnętrz muzealnych. |
"Białystok. Okruchy czasu." Wystawa była rezultatem prowadzonych nadzorów archeologicznych nad pracami ziemnymi w mieście. Pokazano miejsca prowadzonych nadzorów i przedmioty wydobyte w trakcie tych prac. |
Groby i ich tajemnice. Ukazano zwyczaje pogrzebowe tajemniczego ludu Gotów wędrującego przez ziemie Polski wschodniej nad Morze Czarne w pierwszej połowie I-ego tysiąclecia n.e.; wystawa ze zbiorów własnych i muzeów polskich. |