meble

Stolik do gier w stylu królowej Anny, Anglia, początek XVIII w., drewno dębowe, sosnowe, orzechowe, hebanowe, mahoniowe i jaworowe, kość, sukno, 80 x 86 x 88 cm
MB/CH/103

Wielofunkcyjny mebel, który w postaci zamkniętej przypomina prostokątną konsolę wyróżniającą się oryginalną snycerką. Stolik wykonany został w angielskim warsztacie, ale na zamówienie polskiego szlachcica pieczętującego się herbem Ślepowron. Po rozłożeniu kolejne blaty przybierają kształt kwadratu, a ich powierzchnia przystosowana jest do rozmaitych gier, takich jak: szachy, trik-trak, czy karty.

Sekretera barokowa, Polska południowo-wschodnia, około połowy XVIII w., drewno sosnowe, orzechowe, wiązowe, czarna dębina, stal, brąz, 111 x 100 x 88 cm
MB/CH/22

W centralnej części odkładanego pulpitu umieszczono szyld zamka złożony z dwóch herbów Rzeczypospolitej i Wettinów, elektorów saskich i królów polskich, zwieńczony koroną cesarską oraz z monogramem AR (Augustus Rex) u dołu.

Szafka kabinetowa barokowa, Polska, 1. połowa XVIII w., po naprawie w XIX w., drewno dębowe, jaworowe, orzechowe, mahoniowe, czarna dębina, brąz, stal, 148 x 85 x 48 cm
MB/CH/15

Masywny barokowy sprzęt na spiralnie toczonych nogach spiętych u dołu krzyżakiem. Najprawdopodobniej służący jako wyposażenie pokoju kredensowego.

Szafa ubraniowa barokowa, Polska, XVIII w., drewno dębowe, orzechowe, mahoniowe, 214 x 220 x 64 cm
MB/CH/10

Mebel z charakterystyczną dekoracją rzeźbiarską i profilowanym zwieńczeniem z wyłamanym do góry szczytem. Na wewnętrznej stronie drzwi odmiana herbu Pomian stworzona dla Feliksa Łubieńskiego, który w 1798 roku otrzymał w Prusach dziedziczny tytuł hrabiego.

Sekretera cylindryczna klasycystyczna, Polska południowo-wschodnia, 2. połowa XVIII w., drewno bukowe, świerkowe, orzechowe, dębowe, brzozowe, jaworowe, wiązowe, stal, mosiądz (okucia wtórne),118 x 130 x 75 cm
MB/CH/61

W XVIII wiecznej Rzeczypospolitej wielką popularnością cieszyły się sprzęty nazywane praskami. W dawnych inwentarzach określenie to stosowano zarówno do komody, jak i do sekretery z kilkoma szufladami. Modna wówczas dekoracja wykonana w technice intarsji, miała imitować wzory bogatych tkanin jakimi wcześniej przykrywano domowe sprzęty.

Komoda klasycystyczna, Polska południowo-wschodnia, 4. ćwierć XVIII w., drewno świerkowe, lipowe, dębowe, orzechowe, brzozowe i wiązu, mosiądz (okucia wtórne), 89 x 125 x 62 cm
MB/CH/42

Cechą charakterystyczną mebli wytwarzanych w Małopolsce była okładzina czyli fornir o grubości dochodzącej nawet do 5 mm. Równie istotna była intarsja - dekoracja wykonywana z różniących się kolorystycznie gatunków drewna, które niekiedy podbarwiano.

Szafa ubraniowa klasycystyczna, Śląsk lub Prusy, koniec XVIII w., po naprawie w XX w., drewno dębowe i orzechowe, kość słoniowa, macica perłowa, 215 x 159 x 62 cm
MB/CH/29

Tego typu meble dekorowano charakterystycznymi płycinami, tzw. poduchami, z przedstawieniami figuralnymi. Wykonywane były w różnych krajach europejskich, na teren Rzeczypospolitej często trafiały ze Śląska lub z krajów nadbałtyckich.

Skrzynia klasycystyczna, Niemcy, Kemnitz, Johann Schmit, 1798 r., drewno świerkowe, stal, 49 x 66 x 43 cm
MB/CH/85

Niepozorny mebel mieści skrytkę, w której zachował się podpis twórcy mebla: Ich Johann Schmit ein Tischler aus Inzellgebürtig aus Breslau anfertigte diese Truhe im Jahr 1798 den 16 Juniin Kemnitz. W Kemnitz w XVIII w. znajdowały się zakłady stolarskie zajmujące się wytwarzaniem drzwi w podobnej stylistyce.

Biurko cylindryczne klasycystyczne, Księstwo Warszawskie (?), początek XIX w. drewno olchowe, sosnowe, mahoniowe, i orzechowe, mosiądz i brąz, skóra, 120 x 110 x 66 cm
MB/CH/100

Nazwa mebla przyjęta na całym świecie pochodzi od francuskiego buré – czyli lnianego płótna jakie w średniowieczu kładziono na stół, na którym pisali klerycy. Od XVIII wieku dużą popularnością cieszyło się biurko z cylindryczną płytą kryjąca blat do pisania.

Toaletka w formie sekretery klasycystyczna, Niemcy środkowe lub zachodnie (Berlin?), początek XIX w., drewno dębowe, mahoniowe i cisowe, skóra, papier, tafle szklane i lustrzane, mosiądz, 145 x 129 x 45 cm
MB/CH/106

Wyjątkowa toaleta w kształcie sekretery, której prosta forma zewnętrzna, nie zapowiada bogatego wnętrza. Oprócz miejsca na akcesoria toaletowe i liczne lustra, toaletkę wyposażono również w elementy typowe dla sekretarzyka. W obrotowej części środkowej zobaczyć można miedzioryt Davida Weissa (1775-1846) z około 1800 roku, sporządzony według pracy Angeliki Kauffmann (1741-1807) „Nehmet euch in Acht”.

Stół empirowy, Wiedeń, początek XIX w., drewno świerkowe, orzechowe i jaworowe, 80 x ø 124 cm
MB/CH/45

Styl cesarstwa Napoleona I został wyjątkowo wdzięcznie zinterpretowany w Wiedniu, gdzie meble empirowe zyskały miękkie płynne linie i nabrały subtelności. Blat stołu podtrzymywany jest przez figurę z rzeźbionego i malowanego drewna uzupełnianego złoceniami.

Sekretarzyk klasycystyczny, Księstwo Warszawskie (?), początek XIX w. drewno olchowe, mahoniowe, brąz, i mosiądz, tafla lustrzana, skóra, 124 x 77 x 52 cm
MB/CH/34

Sprzęt dedykowany specjalnie pani domu zwany bonheur-du-jour, czyli „uśmiech dnia”. Jak i inne tego typu meble składa się z niskiego biurka z wąską nastawką. Otwarcie uchylnego blatu, który zmienia się w pulpit do pisania, daje dostęp do rozlicznych szufladek przeznaczonych na korespondencję i utensylia do pisania.

Komoda klasycystyczna, Księstwo Warszawskie, 1. ćwierć XIX w., drewno sosnowe i mahoniowe, marmur, mosiądz i brąz, 80 x 94 x 42 cm
MB/CH/20

Elegancki mebel przywołujący wystudiowane kształty mebli empirowych. Przez wielu badaczy tego typu stylizacja wiązana jest z epoką Księstwa Warszawskiego, choć tak naprawdę większość takich sprzętów powstawała po 1815 roku, po upadku tej formy państwowości polskiej.

Komoda empirowa, Księstwo Warszawskie, 1. ćwierć XIX w., drewno sosnowe i mahoniowe, brąz, 83 x 97 x 48 cm
MB/CH/44

Charakterystyczną cechą stylu empire było nadawanie meblom nieposiadającym pierwowzorów w starożytności antycznej stylizacji. Meble komponowano w oparciu o zasady ścisłej symetrii a gładkie płaszczyzny dekorowano okuciami z motywami zapożyczonymi z starożytnej Grecji i Rzymu.

Sekretera neorokokowa, Austria, 3. ćwierć XIX w., drewno dębowe, orzechowe, papier skórzany, brąz, 141 x 56 x 34 cm
MB/CH/35

Figuralną i floralną dekorację mebla wykonano w technice intarsji, którą następnie podpalano i podbarwiano. Blat przeznaczony do pisania został wyłożony ekskluzywnym papierem o charakterystycznej tłoczonej powierzchni imitującej skórę.

Szafka-medalierka w stylu Ludwika XV,Francja, 4. ćwierć XIX w., drewno bukowe, dębowe, mahoń, marmur, brąz, 99 x 194 x 63 cm
MB/CH/52

Prezentowana szafka – medalierka, jest kopią mebla autorstwa Antoine Gaudreaux i braci Slodtz. Oryginał powstał na zamówienie króla Ludwika XV, a przeznaczony był do przechowywania królewskiej kolekcji medali.

Kredens neorenesansowy, Włochy, 4. ćwierć XIX w., drewno sosnowe, orzechowe i dębowe, 133 x 210 x 78 cm
MB/CH/79

Dekoracyjny mebel wzorowany na jednym z najbardziej popularnych mebli włoskiego renesansu – cassone sarkofagowej. Rzeźbiarska dekoracja naśladuje renesansowe nagrobki, zainspirowane z kolei antycznymi sarkofagami. Herb z trzema liliami może być nawiązaniem do herbu Florencji.

Kredens w stylu manierystycznym, ziemie polskie zaboru pruskiego, 4. ćwierć XIX w., drewno dębowe, stal, 247 x 170 x 63 cm
MB/CH/93

Obiekt ten odzwierciedla dziewiętnastowieczne podejście do stylów historycznych, jakim była swobodna reinterpretacja form znanych z minionych epok. Zmienna wnętrzarska moda wytwórcom mebli nakazała porzucenie modnych wcześniej form neogotyku i neorokoka na rzecz motywów renesansowych i manierystycznych.

Sekretarzyk podróżny w stylu 2 Cesarstwa, Francja, 4. ćwierć XIX w., drewno palisandrowe, szylkret, mosiądz, atłas, 22 x 36 x 28 cm
MB/CH/105

Niewielki przenośny mebel służący do prowadzenia korespondencji w podróży. Ma on formę drewnianej skrzynki, której górna płyta po rozłożeniu stanowi pulpit do pisania, zaś we wnętrzu znajdują się rozmaite przegródki na korespondencję i utensylia służące do pisania.

Sekretarzyk neorokokowy, Francja, koniec XIX w., drewno olchowe, mahoniowe i palisandrowe, brąz, 103 x 69 x 42 cm
MB/CH/33

Dekorację imitującą osiemnastowieczny vernis Martin wykonano przy użyciu gotowych szablonów, które później podmalowywano. Mebel sygnowany jest nazwiskiem wymyślonego artysty.

Szafka kabinetowa w stylu Chippendale, Berlin, Kimbel & Friederichsen, początek XX w., drewno mahoniowe, sklejka buczynowa, mosiądz, 165 x 95 x 41 cm
MB/CH/99

Szafka pomocnicza z początku XX wieku wzorowana na popularnym w XVIII wieku stylu Chippendale. Mebel wykonany został w wytwórni Kimbel & Friederichsen, której właściciel Wilhelm Kimbel nosił tytuł Dostawcy Dworu Cesarskiego i na początku XX wieku był wiodącym projektantem wnętrz.