POZA TYM

Wernisaż wystawy 22.10.2022 r., godz. 14.00, babiniec Wielkiej Synagogi w Tykocinie, ul. Kozia 2

Wystawa czynna od 23.10.2022 r. do 30.01.2023 r.

Poza tym to artystyczna debata o pamięci i sztuce. Artystka swoją twórczością na nowo opowiada historie ludzi pochodzenia żydowskiego mieszkających w gettach. Utrwalone kadry przeniesione na płótno ożywiają drzemiący w nich ładunek emocjonalny. Powstałe obrazy układają się w skadrowane migawki z życia.

Czy istnieje przeszłość, czy tylko jej wyobrażenie? Zdaniem niektórych próby jej „dotknięcia” muszą się kończyć deformacjami czynionymi przez nasz subiektywizm. Podobno zrozumienie historii skłania do dynamicznego działania społeczność, która podejmuje takie próby .Jeżeli tak jest, to być może współczesny świat budujemy w oparciu o często sprzeczne, zwalczające się sny. Ten świat z tego właśnie powodu jest niedoskonały i nigdy doskonały nie będzie.

Kręgi na wodzie zawsze zniekształcają obraz w niej odbity. Postaci, zdarzenia, miejsca z czasem tracą kontury i swoją esencję. Po dłuższym czasie także nasze zrozumienie, przywiązane do obecnego kontekstu kulturowego. Jednak, czy nie warto podejmować próby poznania przeszłości?

Sądzę, że każdy z nas, na swój sposób, ma prawo do rekonstruowania historii. Wszak w ten sposób dokładamy swoje skromne „cegiełki” do tego, jak wygląda teraz.

Lubię przekraczać granice. W sztuce doceniam właśnie to, że pozwala na przekraczanie granic, można z jej pomocą dokonać rzeczy nierealnych, pokazać coś z innej perspektywy lub tworzyć coś, co w rzeczywistości nie miałoby racji bytu. Jeśli widzę jakieś granice, to tylko te, które wyznaczam sobie sama.

Gdzie jest granica między przeszłością, a teraźniejszością? Czy ona w ogóle istnieje? A jeżeli tak, to jaki ma kształt? Czasami wydaje się być lustrem wody odbijającym zdeformowane przez czas obrazy przeszłości. Rzucony weń kamień powoduje, że obrazy te zyskują nowe formy, może nawet znaczenia. Tym kamieniem postanowiła rzucić Iwona Tomusiak, by sprawdzić, czy obrazy, które powstaną, mogą jeszcze korespondować z żywą pamięcią dzisiejszych ludzi.