Prezentowany szkicownik to zapis przede wszystkim prostego życia, które Witkiewicz podpatrywał. Zabytek pochodzi od rodziny spokrewnionej z Artystą, Muzeum nabyło go w 1979 roku. Nie wiemy niestety, z jakiego okresu twórczości pochodzi i czy szkice posłużyły do późniejszych realizacji, gdyż część prac spłonęła w pożarze pracowni w Zakopanem, a wiele zostało uznane za zaginione.
Możemy tu zobaczyć zarysy zwierząt, sylwetki postaci przy prostych czynnościach, czy schematyczne ćwiczenia warsztatu rysunkowego. W rysunkach, które są dość lakoniczne, widzimy szybką, zdecydowaną kreskę, co świadczy o znakomitym warsztacie rysującego. Z tych prac możemy wyczytać, że Witkiewicz obserwował życie, najzwyczajniejszą codzienność, gdzie teoretycznie nic się nie działo. Wrażliwy na najprostsze tematy działał wbrew ówczesnym krytykom sztuki, których zdaniem temat polskiej realistycznej wsi nie był dość interesujący, a na pewno nie dość ważny, by go uwieczniać.
„Chwila zupełnie przypadkowa, nic ważnego się tu nie dzieje, najzwyklejsza codzienność najzwyklejszego życia (…). Z pietyzmem i uważnością oddał typy ludzkie, ich stroje, gesty, twarze. (…) I w ten sposób „obraz powszedni zmienia się w niepowszedni” – jak pisał o Witkiewiczu Henryk Sienkiewicz.
